با ظهور اینترنت و پیشرفت تکنولوژی, شبکه های عظیمی برای ارتباطات هر چه بهتر ایجاد شده اند اما موضوعی که همیشه ذهن بشر را به چالش کشیده است روش دستیابی به بالاترین سرعت در ارتباطات است که بدین منظور راهکارهای فراوانی را مورد بررسی قرار داده اند

حال چگونه می توانیم سرعت ارسال و دریافت اطلاعات در شبکه را افزایش دهیم ؟

به جرات می توان گفت بهترین پاسخ برای این سوال بررسی زیربنای شبکه و استفاده از بهترین روش مسیریابی برای اطلاعات است

مسیریابی چیست ؟

فرض کنیم که شما طبق عادت روزانه قصد دارید تا از منزل به محل کارتان نقل مکان کنید برای این منظور باید مسیری برای حرکت خود انتخاب کنید اما این مسیر چه خصوصیاتی دارد ؟

بهترین مسیر برای شما کوتاه ترین مسیر است اما نکته دیگری که قالبا به آن توجه می شود ترافیک مسیر است که هر چه ترافیک در مسیر ما سبک تر باشد سرعت حرکت ما بالاتر می رود

برای یک انسان تشخیص این موضوع امری بدیهیست اما چگونه می توان این موضوع را به یک کامپیوتر فهماند ؟

برای این منظور از دستگاهی به نام روتر و پروتکل های تشکیل دهنده آن استفاده می شود

لازمه شناخت این دستگاه و پروتکل های آن سفریست به دنیای شبکه و ارتباطات که ما همراهان شما در این سفر خواهیم بود

ROUTER (مسیریاب)

روت از نظر لغوی به معنای مسیر است و روتر به دستگاهی گفته می شود که توانایی شناخت مسیرها و مسیریابی اطلاعات را دارد این دستگاه در لایه سوم مدل مرجع OSI

فعالیت می کند اما چگونه مسیرها را شناسایی می کند ؟

مسیریاب برای اینکه بتواند مسیرهای اطراف خود را شناسایی و استفاده کند از پروتکل های مسیریابی استفاده می کند

پروتکل

زبان مشترک برای ایجاد ارتباط بین دستگاه های مختلف در شبکه را پروتکل می نامند این زبان نیز همچون هر زبان دیگر تابع قوانین خاصی است

حال منظور از پروتکل های مسیریابی زبانیست مشترک برای ارتباط بین تمام مسیریاب های شبکه

که از جمله بهترین پروتکل های مسیریابی می توان به پروتکل مسیریابی RIP و OFPF اشاره کرد

RIP

RIP مخفف ROUTING INFORMATION PROTOCOL به معنی پروتکل مسیریابی اطلاعات است

این پروتکل که از بسته پروتکل TCP/IP می باشد اولین بار برای سیستم های یونیکس طراحی شده بود اما با گذشت زمان به دلیل کارایی نسبت بالا در شبکه هایی که بر پایه TCP/IP فعالیت می کردند وارد شد

RIP چگونه مسیریابی می کند ؟

فرض کنید شما برای رسیدن به محل کارتان دو مسیر مختلف را می شناسید مسیر اول تشکیل شده از سه خیابان و مسیر دوم از چهار خیابان تشکیل شده است اگر بخواهید برای انتخاب مسیر حرکت از RIP کمک بگیرید بی شک RIP مسیر اول که از تعداد خیابان کمتر تشکیل شده است را به شما پیشنهاد می دهد

در شبکه ها تعداد خیابان ها با متریک مشخص می شود و RIP مسیری را برای ارسال اطلاعات از یک شبکه به شبکه دیگر انتخاب می کند که METRIC کمتری دارد

برای پیکربندی پروتکل مسیریابی RIP بر روی روترها از دستورات زیر استفاده می شود :

Router#enable
Router#configure terminal
Router(config)#router rip
Router(config-router)#network 192.168.1.1

Router(config-router)#network 192.168.2.1

این دستورات دو شبکه به شماره ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱ و ۱۹۲٫۱۶۸٫۲٫۱ را با استفاده از پروتکل RIP به یکدیگر متصل می کنند

برای اطلاعات بیشتر می توانید به دوره آموزشی CCNA مراجعه کنید

طبق مثال قبلی RIP مسیری را انتخاب می کند که تعداد خیابان کمتری دارد یعنی مسیری که از سه خیابان تشکیل شده

اما اگر یکی از این خیابان ها داری ترافیک بالایی باشد و ما از آن مطلع باشیم حرکت در آن مسیر منطقی نیست بدین منظور از پروتکل دیگری به نام OSPF استفاده می شود

OSPF به جای آنکه تعداد خیابان را بررسی کند به کیفیت هر خیابان می پردازد

OSPF

OSPF مخفف OPEN SHORTEST PATH FIRST به معنای بازکردن کوتاه ترین مسیر است اصول کار OSPF بر مبنای کیفیت هر خیابان است

با بررسی پهنای هر خیابان و ترافیک آن بهترین مسیر را برای ارتباط شما مشخص می کند واضح است که هر چه پهنای یک خیابان بیشتر باشد و ترافیک عبوری از آن کمتر باشد آن مسیر برای عبور سریع تر است این موضوع در مورد شبکه نیز صادق است هرچه پهنای باند شبکه بیشتر و ترافیک ارسال و دریافت اطلاعات کمتر است سرعت انتقال اطلاعات بالاتر خواهد بود

دستورات پیکربندی پروتکل مسیریابی OSPF بر روی روترها :

Router#enable
Router#configure terminal
Router(config)#router ospf 10
Router(config-router)#network 192.168.0.0 0.0.0.255 area 0
Router(config-router)#network 192.168.2.0 0.0.0.255 area 0

این دستورات پروتکل مسیریابی OSPF را برای شبکه های ۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۰ و ۱۹۲٫۱۶۸٫۲٫۰ فعال می کند